Bilindiği gibi vergi sistemimiz beyan esası üzerine kurulmuştur. Bu durum 193 numaralı Gelir Vergisi’nin dördüncü kısım ve birinci bölümünde yer alan Beyan Esası başlığı altındaki 83. Madde Beyan esası;
“Madde 83- Hilafına hüküm olmadıkça gelir vergisi mükellefin veya vergi sorumlusunun beyanı üzerine tarh olunur.” hükmü yer almaktadır.
Bu hükümle beraber mükellefin idareye karşı olan görevleri başlar ki bunun da temelinde defter tutma vardır. Yapılan iş ve işlemlere ait belgelerin tutulacak defterlere usulüne uygun bir şekilde kaydedilmesi gerekir.
Defter tutma ise;
Vergi Usul Kanunu’nun ikinci kısmında yer alan Defter Tutma başlığı altındaki 171. madde aşağıdaki şekilde düzenlenmiştir:
Madde 171: Mükellefler bu kanuna göre tutacakları defterleri vergi uygulaması bakımından aşağıdaki maksatları sağlayacak şekilde tutarlar:
1. Mükellefin vergi ile ilgili servet, sermaye ve hesap durumunu tespit etmek.
2. Vergi ile ilgili faaliyet ve hesap neticelerini tespit etmek.
3. Vergi ile ilgili muameleleri belli etmek.
4. Mükelleflerin vergi karşısındaki durumunu hesap üzerinden kontrol etmek ve incelemek.
5. Mükelleflerin hesap ve kayıtlarının yardımıyla üçüncü şahısların vergi karşısındaki durumlarını (Emanet mahiyetindeki değerler dahil) kontrol etmek ve incelemek.
Anlaşılacağı üzere temel amaç beyan edilen verginin hesaplanmasına yönelik işlemlerin ve vergi ile ilgili muamelelerin net bir şekilde ortaya konulmasıdır. İşte muhasebe için temel çıkış noktası budur.
Erg Muhasebe olarak sunduğumuz Mali Müşavirlik ve Vergi Danışmanlığı hizmetinin temel amacı yukarıdaki açıklamalara paralel olarak doğru zamanda doğru bilgiyi üretmek ve mükellefimiz ile paylaşmaktır. Ancak bu şekilde vergi ile ilgili Görevler eksiksiz bir şekilde yerine getirilecek olup vergi idaresi ile mükellef arasında sağlıklı bir köprü kurulacaktır. Bu köprünün kurulmasında Erg Muhasebe yaklaşık 30 yıllık tecrübesi ve yetkinliği mükelleflerimize ışık tutacaktır. Bu nedenledir ki sloganımız doğru zamanda doğru bilgiyi üretmek olmuştur.
İktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan veya olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfeti bunu iddia eden tarafına aittir.